اعتبار اقرار در تقسیم نامه اموال مشترک

_{^{اعتبار اقرارنامه - تقسیم اموال مشترک}}

• ماده 1259 قانون مدنی  اقرار را اینگونه تعریف می نماید: “عبارت از اخبار به حقی است برای غیر بر ضرر خود”.
• اقرار از این جهت اهمیت پیدا می کند که فردی ادعایی را مطرح می کند. این ادعا ممکن است بدلیل در دست نداشتن اسناد رسمی مورد انکار قرار گیرد. در این شرایط وجود اقرارنامه کتبی می تواند نقش تعیین کننده در اثبات ادعای وی داشته باشد.
• ممکن است اقرارنامه در دفترخانه اسناد رسمی تنظیم شود. در این صورت به آن، اقرارنامه محضری گفته می شود. اقرارنامه محضری می تواند در مورد موضوعات مختلف و از جمله در مورد ملک یا مثلا اقرارنامه فروش ملک باشد. به این اقرارنامه اخیر ، اقرارنامه ملکی هم می گویند.
• در قانون برای اقرار به عنوان دلیل و یا سند ایجاد حق برای دیگری اهمیت زیادی در نظر گرفته شده است. بگونه ای که به استناد مواد 1261 و 1280 قانون مدنی نمی توان تفاوتی میان اقرار کتبی و شفاهی قائل شد. زیرا هر دو از نظر قانون دارای اعتبار یکسان هستند. با این وجود در مقام عمل و در محاکم، اقرارنامه کتبی ارزش و نقش بهتری در اثبات حق دارد.
• برای آنکه اقرارنامه ملکی را بهتر مورد ارزیابی قرار دهیم بهتر است در مورد شرایط اقرار یک نکته را بدانیم. در ماده 1262 قانونگذار برای اینکه اقرار اثر قانونی خود را حفظ نماید برای آن چند شرط در نظر گرفته است. در ماده مذکور آمده است:
• اقرار کننده باید بالغ و عاقل و قاصد و مختار باشد بنابراین اقرار صغیر و مجنون در حال دیوانگی و غیر قاصد و مکره موثر نیست.
• اقرارنامه ای که در دفاتر اسناد رسمی نوشته نشده در مواردی ممکن است مورد انکار قرار گیرد. از این رو اقرارنامه محضری مهم است زیرا قابل کتمان نیست. ولی اقرارنامه دستی را می توان مورد انکار قرار داد. در هر حال هر دو اقرارنامه(محضری و عادی) در جای خود به عنوان سند و مدرک قابل استفاده و استناد در محاکم قضایی خواهند بود. با این تفاوت که اقرارنامه محضری سند رسمی تلقی می گردد و قابل دفاع بوده و نمی توان آن را انکار کرد. اما اقرارنامه دستی یک سند عادی محسوب می گردد که می توان آن را جعلی دانست. در این صورت باید اثبات نمود که این اقرارنامه صحیح بوده و جعلی نیست. این موضوع هم کمی زمان بر است و باید از طریق قاضی موضوع به کارشناس احاله شود. و نظر کارشناس و علم قاضی در این مورد تعیین کننده خواهد بود.

_{^{مواد قانونی قابل استناد - اقرار}}

ماده ۱۲۶۱ قانون مدنی

اشاره شخص لال که صریحاً حاکی از اقرار باشد صحیح است.

ماده ۱۲۶۲ قانون مدنی

اقرار کننده باید بالغ و عاقل و قاصد و مختار باشد بنابراین اقرار صغیر و مجنون در حال دیوانگی و غیر قاصد و مکره موثر نیست.

ماده ۱۲۸۰ قانون مدنی

اقرار کتبی در حکم اقرار شفاهی است.