دعوای جلب ثالث

طرح دعوى جلب ثالث، نوعا یک اقدام دفاعى تلقى ميشود كه به منظور انتقال كانون توجه دعوى به شخص ثالث و رهایی از محكوميت انجام می شود و از اين رو (تلقى آن به عنوان دفاع) نوعا در شان خوانده است، هر چند مقنن در ماده ١٣٥ قانون آیین امكان طرح آن از سوى هریک از اصحاب دعوى را پيش بينى كرده است.

امتیاز:

| تعداد بازدید: 1393

تماس و مشاوره با وکیل متخصص دعاوی کیفری

^{نکات مهم دعوای جلب ثالث}

كاركرد دعوى جلب ثالث در آنجا كه توسط خوانده و به منظور جلب ثالث براى پاسخگویی به دعوى اصلى مطرح ميشود، همان كاركرد ايراد عدم توجه دعوى است، لكن نكته مهم، تشخيص مرز اين انتخاب است.
تفاوت در عدم توجه دعوى در ظاهر (بدون نياز به ورود در ماهيت) و عدم توجه دعوى در ماهيت است. آنجا كه دعوى در ظاهر توجه به خوانده دارد لكن خوانده مدعى است كه على رغم اين ظاهر، ثالثى بايد پاسخگو باشد و رسيدگى به اين ادعا ملازمه با ورود در ماهيت دارد، ايراد عدم توجه دعوى عاجز است و بايد دست به دامان دعوى جاب ثالث شد.
دعوى جلب ثالث در هریک از مراحل بدوى، واخواهى و تجديد نظر خواهى قابل طرح است. زمان طرح آن براى كسى كه در جلسه اول دادرسى دلايل و جهات خود را اظهار كرده است، تا سه روز پس از جلسه است.
محكوم عليه غيابى اگر بخواهد شخص ثالثى را جلب كند، بايد دادخواست جلب را با دادخواست واخواهى (دو دادخواست مستقل) توامان به دفتر دادگاه تسليم نمايد. بديهى است در اين صورت ناچار از پرداخت دو هزينه دادرسى خواهد بود.
از اطلاق ماده ١٣٥ قانون آیین دادرسی مدنی كه با عبارت "چه دعوى در مرحله نخستين باشد يا تجديد نظر" چنين استنباط ميشود كه زمان طرح دعوى جلب ثالث در مرحله تجديد نظر، محدود به زمان تقديم دادخواست تجديد نظر خواهى (بر خلاف واخواهى) نيست و تجديد نظر خواه می تواند دادخواست خود را به دادگاه تجديد نظر نيز تقديم نمايد.
دعواى جلب ثالث با تقديم دادخواست است و دادخواست آن از تمام شرايط دادخواست بدوى برخوردار است.
هزينه دادرسى تابع خواسته بدوى است مگر اينكه جلب ثالث به منظور پاسخگویی به بخشی از دعوى باشد كه در اين صورت هزينه دادرسى تابع همان بخش است.
جريان دادرسى در مورد جلب ثالث و موارد رد يا بطلان، همان شرايط دادخواست اصلى است، هر چند در مرحله تجديد نظر تقديم شده باشد.
شخص ثالث كه به دعوى جلب میشود، خوانده محسوب میشود و از تمامى حقوق و تكاليف خوانده برخوردار است و از جمله به همين دليل، خود میتواند ثالث ديگرى را به دعوى جلب نمايد.
قرار رد دعوى (فقط قرار رد) جلب ثالث، مستقلا قابل تجديد نظر نبوده و فقط به همراه اصل دعوى قابل تجديد نظر است.
در صورت نقض قرار در مرحله تجديدنظر (برخلاف تمام قرارهاى ديگر) رسيدگى بعد از نقض، همراه با اصل دعوى، با دادگاه تجديد نظر است.
در هر مورد كه دعوى از حيث خواندگان، به نحو غير قابل استماع مطرح شده باشد، مثل آنكه در دعوى تخليه به جهت انتقال به غير، مستاجر جديد طرف دعوى نباشد و يا در دعوى الزام به تنظيم سند، تعاقب ايادى لحاظ نشده باشد، دعوى محكوم به قرار رد است و با طرح دعوى جلب ثالث به طرفيت كسى كه بايد طرف دعوى واقع ميشد اما نشده است، نميتوان ايراد دعوى را بر طرف نمود.
پس از رسيدگى به دعوى جلب ثالث، چنانچه دادگاه دعوى را وارد تشخيص دهد، مبادرت به صدور حكم به محكوميت مجلوب ثالث در برابر خواهان اصلى و رد دعوى به طرفيت خوانده اصلى مینمايد (برخلاف نظريه مشورتى كه محكوميت مجلوب ثالث را در هر صورت خلاف قانون دانسته است) زيرا در غير اين صورت هيچ فايده عقلانى بر دعوى جلب ثالث مترتب نخواهد بود.